Τα βιβλία της χρονιάς

Είναι εκείνες οι ημέρες του χρόνου που αγαπάμε να μισούμε -ή το αντίστροφο· εκείνες οι μέρες κατά τις οποίες οι περισσότεροι αναρωτιόμαστε τι πήγε καλά και τι όχι, τι καταφέραμε και τι όχι… Το παρήγορο είναι ότι λίγες μέρες αργότερα επιστρέφουμε στα συνηθισμένα και ξεχνάμε για λίγο αυτή την πλευρά του εαυτού μας. 

Αν είναι να μιλήσουμε για κάτι λοιπόν, και καθώς για όλα τα υπόλοιπα χρειάζεται χρόνος και κόπος, ας μιλήσουμε για τα βιβλία που αγαπήσαμε την χρονιά που πέρασε.

1. Τα χρόνια, Annie Ernaux, εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Ρίτα Κολαΐτη

   Για την ξεχωριστή απρόσωπη αυτοβιογραφία. Για τη ματιά στο εγώ και το εμείς, στο τότε και το τώρα. Για την επίπονη βουτιά στα χρόνια που στιγμάτισαν και δεν αλλάζουν αλλά και για την επίγνωση ότι “πάει, πέρασαν”. Για τα γκρίζα και αιχμηρά θραύσματα του παρελθόντος που κόβουν αλλά και για το επίτευγμα του να βγεις αλώβητος και να περισώσεις σκόρπια κομμάτια του εαυτού σου. Για την προσεγμένη μετάφραση.                                                                       https://inthebooklight.gr/2021/11/26/ta-vivlia-tou-noemvri/

2. Σάγκι Μπέιν, Douglas Stuart, εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Σταυρούλα Αργυροπούλου

   Για την εξιστόρηση μιας σκληρής ιστορίας ενηλικίωσης, που ενώ έχεις διαβάσει πολλές λίγες σε άγγιξαν όσο ετούτη. Για το ταξίδι μιας γυναίκας στη μητρότητα, στον αλκοολισμό, στη ταπείνωση αλλά και για εκείνο ενός παιδιού στον άδικο κόσμο των μεγάλων. Για το ατομικό που γίνεται συλλογικό. Για την αμεσότητα και την ειλικρίνεια. Για το βραβείο Booker που του αποδόθηκε επάξια. Γιατί είναι το μοναδικό βιβλίο που διάβασα αυτή τη χρονιά και στη γλώσσα του και το αγάπησα λιγάκι ακόμα παραπάνω.                                                 https://inthebooklight.gr/2021/08/21/douglas-stuart/#more-1748

3. Όλοι θέλουν να χορεύουν, Alberto Garlini, εκδόσεις Πόλις, μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης. 

   Για το απρόσμενο ταξίδι σε μια άλλη χώρα -την Ιταλία- και μια άλλη εποχή -την δεκαετία του 80-. Για την απεικόνιση ενός κόσμου που άλλαξε ραγδαία και σκληρά. Γιατί μοιάζει με μια ιστορία δρόμου, ευχάριστα πειραγμένη. Για τη σπουδαία αφήγηση που κυλάει αργά -έτσι κυλούν πιστεύω οι σπουδαίες αφηγήσεις- και για την υπέροχη μετάφραση που δεν χωλαίνει πουθενά (μα πουθενά!) https://inthebooklight.gr/2021/07/10/kalokairi-ta-biblia-tou-iouliou/#more-1725

4. Η πολιτεία Λαβύρινθος και άλλες αθησαύριστες ιστορίες, Αργύρης Χιόνης, εκδόσεις Κίχλη

   Σαφώς γιατί είναι ο αγαπημένος μου παραμυθάς. Για τις ιστορίες που με κλειστά μάτια αναγνωρίζεις ότι είναι δικές του. https://inthebooklight.gr/2021/07/10/kalokairi-ta-biblia-tou-iouliou/#more-1725

5. Ο Μάγειρας του «Αλκυόνη» και Ρικκαρντίνο, Andrea Camilleri, εκδόσεις Πατάκη, μετάφραση Φωτεινή Ζερβού 

   Σαφώς γιατί είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων. Για τον Μονταλμπάνο, για τη Βιγκάτα και για όλα αυτά τα φανταστικά στοιχεία που έχουν αποκτήσει σάρκα και οστά στο μυαλό τόσων και τόσων. Για το συγκινητικό τέλος που με τόση τρυφερότητα και τόσο άρτια ο Camilleri ετοίμασε για τον αγαπημένο Σάλβο. https://inthebooklight.gr/2021/06/07/ta-prwta-astynomika-tou-kalokairiou/#more-169

6. Μυστική Ιστορία, Donna Tartt, εκδόσεις Λιβάνη, μετάφραση Σάντυ Παρίση

   Για τον πληθωρικότητα της Tartt και για τα δέκα χρόνια συγγραφικής της εργασίας μεταμορφωμένα σε 600 και βάλε σελίδες γεμάτες σαγήνη. Για το ξεδίπλωμα ενός ολόκληρου κόσμου με προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια. Γιατί ήταν το μεγαλύτερο σε σελίδες βιβλίο της χρονιάς -ποιός μετράει βέβαια;- και γιατί άξιζε σχεδόν κάθε πρότασή του.                                                                          https://inthebooklight.gr/2021/05/23/mistiki-istoria-donna-tartt/#more-1667                        

7. Τη νύχτα, όλα τα αίματα είναι μαύρα, David Diop, εκδόσεις Πόλις, μετάφραση Αλεξάνδρα Κωσταράκου

   Γιατί ήταν η ανέλπιστη, απόλυτη, λιτή αλλά και τόσο πλούσια, συγγραφική αποκάλυψη της χρονιάς που πέρασε. ‘Ενα μικρό μα τόσο μεγάλο βιβλίο. Ένα μυθιστόρημα σε πρώτη ανάγνωση για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά τελικά όχι μόνο. Για το επίτευγμα να εξιστορεί τον τρόμο του πολέμου, κάθε είδους πολέμου, αλλά και για την ανάδειξη του τέρατος μέσα μας, μέσα από ένα συγκλονιστικό εσωτερικό μονόλογο που διαβάζεις με κομμένη την ανάσα.                                                https://inthebooklight.gr/2021/04/26/ti-nyxta-ola-ta-aimata-einai-mavra-david-diop/

8. Εκεί που είχαν ζήσει, Ρέυμοντ Κάρβερ, εκδόσεις Κίχλη, μετάφραση Άκης Παπαντώνης

   Γιατί πως θα μπορούσε να κυλήσει μια ολόκληρη χρονιά χωρίς κάποιος να διαβάσει Raymond Carver;

   …Μέχρι που άφησα για λίγο τον εαυτό μου να φανταστεί πως είχα πεθάνει –                                                                                                                                               και δεν με πείραζε, τουλάχιστον για κάνα δυό                                                 λεπτά, ώσπου το ένιωσα βαθιά μέσα μου: Νεκρός.                                        Καθώς ήμουν ξαπλωμένος εκεί με τα μάτια κλειστά,                                           μια στιγμή αφότου είχα φανταστεί πως θα ήταν                                                    αν όντως δεν ξανασηκωνόμουν ποτέ, σκέφτηκα εσένα.                                 Άνοιξα τότε τα μάτια μου και σηκώθηκα όρθιος αμέσως και ήμουν ξανά χαρούμενος.                                                                                                                       Σου είμαι ευγνώμων, βλέπεις. Ήθελα να σ’ το πω.

   

   https://inthebooklight.gr/2021/02/12/ekei-pou-eixan-zisei-raymond-carver/

Καλή χρονιά!!