Το όνομά μου είναι Λούσυ Μπάρτον, Elizabeth Strout

“Θα γράφω και εγώ βιβλία και έτσι οι άνθρωποι δεν θα νιώθουν τόσο μόνοι!”

Ωραία, άντε πάλι ένα βιβλίο για την παιδική ηλικία, για τα βασανισμένα παιδικά χρόνια, θα μπορούσε να πει κάποιος. Μα ναι, σαφώς άλλη μια τέτοια ιστορία. Γιατί, όπως γράφει η Strout «θα έχετε μόνο μια ιστορία. (…) Αυτή τη μία ιστορία σας θα τη γράψετε με πολλούς τρόπους. Ποτέ μην ανησυχήσετε για την ιστορία. Μια έχετε όλη κι όλη». Και όταν τα παιδικά χρόνια στοιχειώνουν την ενήλικη ζωή, αν μη τι άλλο, αυτό είναι μια ιστορία που αξίζει να γίνει μυθιστόρημα. 

Διαβάστε περισσότερα “Το όνομά μου είναι Λούσυ Μπάρτον, Elizabeth Strout”

Η αλεπού, D.H. Lawrence

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί συχνά μεγαλώνοντας διαβάζουμε λιγότερο κλασικά μυθιστορήματα, γιατί κατά κάποιο τρόπο τα αποφεύγουμε. Η ανάγνωση της Αλεπούς (1923), του D.H. Lawrence, μου θύμισε τον λόγο. Τέτοιου είδους κείμενα, πολλές φορές, τα ξεχωρίζεις, τα προσέχεις, τα διαβάζεις με πολύ ενδιαφέρον αλλά δεν καταφέρνεις να συνδεθείς παραπάνω μαζί τους γιατί μοιάζουν κάπως ξένα. Ωστόσο δεν μπορείς να παρά να τα θαυμάζεις, όπως έκανες και όταν ήσουν μικρότερος και ανακάλυπτες τον κόσμο μέσα από αυτά.

Διαβάστε περισσότερα “Η αλεπού, D.H. Lawrence”