Μέσα στα πολλά βιβλία που διαβάζεις, τα μεγάλα, τα βαρύγδουπα, τα έντονα, τα σπουδαία αλλά και αυτά που προσπαθούν καμιά φορά να σοκάρουν, βρίσκεις ενίοτε και κάποια μικρά, διακριτικά και ήσυχα που ακουμπάνε μεμιάς τη ψυχή σου. Ένα από αυτά είναι και το διαμαντάκι της Claire Keegan.
1985. Σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας πλησιάζουν Χριστούγεννα. Ο Μπιλ Φέρλονγκ είναι ένας προμηθευτής καυσόξυλων. Μέσα στον πυρετό της δύσκολης καθημερινότητας, στη προσπάθεια να ισορροπήσει μεταξύ δουλειάς και οικογενειακών υποχρεώσεων -πατέρας πέντε κοριτσιών γαρ- βρίσκεται μπροστά σε μια εικόνα που τον ταράζει. Πέφτει επάνω σε ένα μικρό κορίτσι, εξαθλιωμένο και φοβισμένο, που ζει στο μοναστήρι της περιοχής. Και ενώ θα μπορούσε απλά να το προσπεράσει, να λυπηθεί για λίγο και να συνεχίσει τη ζωή του, όπως κάνουμε όλοι, εκείνος δεν μπορεί να την ξεχάσει.
Είναι οι αναμνήσεις από την παιδική του ζωή που τον στοιχειώνουν. Μεγάλωσε υπό την προστασία μιας γυναίκας που δεν ήταν η μητέρα του και χωρίς να έχει γνωρίσει τον πατέρα του. Πως μπορείς να μείνεις αμέτοχος όταν όλη σου η ζωή βασίστηκε στη καλοσύνη κάποιου που δεν ήταν αίμα σου; Πως μπορεί ο Μπιλ να πάει σπίτι του, να κοιτάξει τα μάτια των δικών του παιδιών, χωρίς να βλέπει μπροστά του κάθε στιγμή τα μάτια της μικρής Σάρας; Το πιο δυνατό σημείο της αφήγησης, το πιο ουσιαστικό, είναι οι στιγμές πριν ο πρωταγωνιστής αποφασίσει να δράσει: όλες οι αμφιβολίες, οι φοβίες, οι δεύτερες σκέψεις.
Ήταν γεγονός ότι θα το πλήρωνε ακριβά, αλλά ούτε μια φορά σε ολόκληρη την ασήμαντη ζωή του δεν είχε νιώσει ευτυχία σαν αυτή, ούτε ακόμη όταν πήρε για πρώτη φορά στην αγκαλιά του τα κοριτσάκια του κι άκουσε τα υγιή, πεισματάρικα κλάματά τους.
Η συγγραφέας, στο τελευταίο της βιβλίο, με απόλυτη διαύγεια και χωρίς ίχνος μελοδραματισμού, φτιάχνει ένα μικρό κομψοτέχνημα, έναν ύμνο για τους αδύναμους. Αφορμή είναι μια πραγματική ιστορία της χώρας της που αφορά στην κακομεταχείριση και θανάτωση χιλιάδων παιδιών μέσα σε διάστημα περίπου σαράντα ετών, τα οποία ζούσαν σε ιδρυμάτα που τελούσαν υπό την προστασία της Καθολικής Εκκλησίας και του Ιρλανδικού κράτους. Καταφέρνει όμως να γράψει μια ιστορία διαχρονική που αγγίζει όλους μας. Μια μικρή διακριτική αφύπνιση, ένα σκούντημα στη πλάτη, ένα ουσιαστικό ψιθύρισμα.
ΥΓ.: Φέτος στη λίστα των βιβλίων για τις γιορτές αυτό το μικράκι μην το ξεχάσεις! Ειδικά αν αγαπάς τους Ιρλανδούς συγγραφείς όπως εγώ!
Info Μικρά Πράγματα σαν κι αυτά, Claire Keegan Μετάφραση: Μαρτίνα Ασκητοπούλου Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2022, σ. 125
Μια σκέψη στο “Μικρά πράγματα σαν κι αυτά, Claire Keegan”