Συντάκτης: Ειρήνη

Στη καρδιά του καλοκαιριού. Αν κλείσεις για λίγο τα μάτια σχηματίζονται μεμιάς εικόνες· σκόρπιες και συχνά ασύνδετες. Ξεπηδούν ήχοι από παντού· ο παφλασμός των κυμάτων, το τραγούδι των τζιτζικιών, ο ήχος της σελίδας του βιβλίου όταν ένα ελαφρύ αεράκι το σπρώχνει δεξιά ή αριστερά. Και λιγοστοί κόκκοι άμμου που κολλάνε ανάμεσα στις σελίδες.

Διαβάστε περισσότερα “Καλοκαίρι. Τα βιβλία του Ιουλίου.”

Εάν ο Κάρβερ, ο έξι μηνών σκύλος μου, διάβαζε νομίζω ότι θα λάτρευε την αστυνομική λογοτεχνία.  Έτσι όπως βαριέται εύκολα, πετάγεται να δει με τι γίνεται με τον παραμικρό ήχο, έτσι όπως είναι μυστήριος και υπερκινητικός νομίζω τα δύο βιβλία που ακολουθούν θα του ταίριαζαν γάντι. 

Διαβάστε περισσότερα “Τα πρώτα αστυνομικά του καλοκαιριού”

Επιλέγοντας να διαβάσεις την Μυστική ιστορία θα έρθεις αντιμέτωπος με 648 πυκνογραμμένες σελίδες, γεμάτες με την ιδιαίτερη συγγραφική προσωπικότητα της Donna Tartt, οι οποίες απαιτούν να αφιερώσεις αρκετό χρόνο. Και αυτό γιατί η Tartt είναι γοητευτικά πληθωρική. Ξεχύνεται μέσα από τις σελίδες αχόρταγα. Δεν κρατάει σχεδόν τίποτα για τον εαυτό της. Δίνεται στον αναγνώστη ολοκληρωτικά. 

Διαβάστε περισσότερα “Η μυστική ιστορία, Donna Tartt”

Πολύ συχνά αναρωτιέμαι πως μπορούν ορισμένοι συγγραφείς να γράφουν τόσο καλά για πράγματα που δεν έχουν ζήσει. Παιδιάστικη σκέψη, ωστόσο, ολοκληρώνοντας το σπαρακτικό και άκρως πρωτότυπο βιβλίο Τη νύχτα, όλα τα αίματα είναι μαύρα, συνειδητοποίησα ότι σε όλα όσα γράφει ο David Diop είμαστε κατα κάποιον τρόπο μέσα και ας μη τα έχουμε ζήσει. Και ας είναι τόσο μακριά μας ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος κατα τη διάρκεια του οποίου διαδραματίζεται η ιστορία του.

Διαβάστε περισσότερα “Τη νύχτα, όλα τα αίματα είναι μαύρα, David Diop”

Πιστεύω είμαστε πολλοί εμείς που ξεκινάμε να διαβάζουμε παράλληλα παραπάνω από ένα βιβλία. Είναι εκείνα τα μικρά, συνήθως, που θα πάρουμε μαζί στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στην αναμονή για το γιατρό, ή απλά ως διάλειμμα ενός μεγάλου σε έκταση βιβλίου. Καμιά φορά δεν φανταζόμαστε την χαρά που θα μας δώσουν. Έτσι, άρπαξα μια μέρα την Αγγέλα από το ράφι της βιβλιοθήκης μου.

Διαβάστε περισσότερα “Τα ενδιάμεσα: Αγγέλα, του Γιώργου Σεβαστίκογλου”

Κοιτάξτε πόσο υπέροχα μαύροι είμαστε. Και, καθώς χορεύουμε, δεν είμαι η δεκαεξάχρονη Μέλοντι, δεν είμαι η άλλοτε εξώγαμη κόρη των γονιών μου – είμαι ένα αφήγημα, μια παραλίγο λησμονημένη ιστορία. Που τη θυμήθηκαν.

Η Άιρις γίνεται μητέρα στα δεκαπέντε της, ενώ είναι ακόμα παιδί. Ενώ ακόμα ανακαλύπτει τον ίδιο της τον εαυτό.

Η μητέρα της, η Σέιμπι, μεταμορφώνεται σε βράχο. Σκληρό και ανθεκτικό για να αντέξει τα χτυπήματα.

Η μικρή Μέλοντι μεγαλώνει με τη λαχτάρα της μαμάς. Ωστόσο, η μαμά της προτιμά να λέει ότι είναι η μεγάλη της αδερφή.

Διαβάστε περισσότερα “Κάτι αστραφτερό, Jacqueline Woodson”

Υπάρχουν ορισμένα βιβλία που σου ταιριάζουν πολύ και συνήθως αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το θέμα ή το ύφος τους. Έχουν κάποια από εκείνα τα χαρακτηριστικά που για κάποιο λόγο δυσκολεύεσαι να περιγράψεις με ακρίβεια. Ένα τέτοιο βιβλίο ήταν για εμένα και το Αντίο, φαντάσματα, της Ιταλίδας Nadia Terranova, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Διαβάστε περισσότερα “Αντίο, φαντάσματα, Nadia Terranova”

Διαβάστε περισσότερα “Τρεις γυναίκες”

Λίγο πριν κυκλοφορήσει στα ελληνικά το δεύτερο βιβλίο της ταλαντούχας Jacqueline Woodson, από τις εκδόσεις Πόλις, ανατρέχω στο πρώτο της βιβλίο για ενήλικες. Το Ένα άλλο Μπρούκλιν το κατατάσσω ανάμεσα σε εκείνα τα σπουδαία αλλά ήσυχα βιβλία που αγαπώ πολύ. Εκείνα που έχουν μικρές, αλλά πολύτιμες, σιωπές ανάμεσα σε μεγάλες αλήθειες.

Διαβάστε περισσότερα “Ένα άλλο Μπρούκλιν, Jacqueline Woodson”