Πιστεύω είμαστε πολλοί εμείς που ξεκινάμε να διαβάζουμε παράλληλα παραπάνω από ένα βιβλία. Είναι εκείνα τα μικρά, συνήθως, που θα πάρουμε μαζί στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στην αναμονή για το γιατρό, ή απλά ως διάλειμμα ενός μεγάλου σε έκταση βιβλίου. Καμιά φορά δεν φανταζόμαστε την χαρά που θα μας δώσουν. Έτσι, άρπαξα μια μέρα την Αγγέλα από το ράφι της βιβλιοθήκης μου.
Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο που μας μεταφέρει στην Αθήνα του ’50 και στον μικρόκοσμο μιας “παρέας” υπηρετριών. Η Φανή, που μόλις δεκαοχτώ χρονών ανυπομονεί να φτιάξει ένα νοικοκυριό, η Γεωργία, που λαχταρά να αγαπηθεί, η Άννα, η μεγαλύτερη σε ηλικία, η πιο έμπειρη. Και, ασφαλώς, η Αγγέλα, ένα ορφανό κορίτσι που κατεβαίνει από το χωριό στη μεγαλούπολη αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Σκιά ανάμεσά τους η αδικοχαμένη Τασία που πολύ νωρίς έμπλεξε με κακές παρέες. Δίπλα τους οι άντρες, άλλοτε καταπιέζουν, άλλοτε πληγώνονται, κάποιες φορές είναι θύτες και κάποιες θύματα.
Ο συγγραφέας καταφέρνει να περάσει αβίαστα στον αναγνώστη τις φοβίες, τους έρωτες, τα χτυπήματα στη ψυχή και το σώμα, τα όνειρα των υπηρετριών που συναντιούνται στην ταράτσα της πολυκατοικίας απλώνοντας τα ρούχα των κυριών τους ή στο κυριακάτικο ρεπό τους. Παράλληλα, παρουσιάζει διακριτικά αλλά μοναδικά την τραυματισμένη από τον Εμφύλιο Ελλάδα, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση.
Το θεατρικό έργο γράφτηκε το 1957 στη Μόσχα, όπου ο Σεβαστίκογλου είχε καταφύγει με τη σύντροφό του Άλκη Ζέη. Είναι ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής δραματουργίας και, πραγματικά, αξίζει ένα από τα απογεύματά μας.
Info
Αγγέλα, Γιώργος Σεβαστίκογλου, πρόλογος Άλκη Ζέη, εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2014
Μια σκέψη στο “Τα ενδιάμεσα: Αγγέλα, του Γιώργου Σεβαστίκογλου”