Κυριακή βράδυ. Λίγο πριν το ξεκίνημα μιας νέας εβδομάδας, εκεί στην ησυχία που με κόπο έχεις φτιάξει και σε λίγες ώρες θα χάσεις, επιλέγεις αθόρυβα το επόμενο βιβλίο. Πριν βυθιστείς σε αυτό ρίχνεις κλεφτές ματιές και σε διάφορα άλλα. Κάποια σε πείθουν να τα ξεφυλλίσεις. Κάποια σε κρατάνε μέχρι τέλους.
Ο Henry David Thoreau, για παράδειγμα, σε προτρέπει να περπατήσεις. Αλλά όχι με τον συνηθισμένο τρόπο. Σε παρακινεί να κατανοήσεις την Φύση σε βαθμό τέτοιο ώστε να ενωθείς αρμονικά μαζί της. Δεν ξέρω αν το Περπατώντας, που βασίζεται σε δυο διαλέξεις που έδωσε το 1862, θα σε πείσει γι’ αυτό, πάντως σίγουρα βοηθάει να σχηματίσεις μια εικόνα για τις ιδέες του Αμερικανού Στοχαστή.
Ο ίδιος, το 1845, έζησε για δύο ολόκληρα χρόνια στο δάσος, σε μια καλύβα που έχτισε, απομονωμένος και προσπαθώντας να μην έχει απωθημένα. Εκεί ήταν που έγραψε και το περίφημο Ουόλντεν ή Η ζωή στα δάση. Ελευθερία και ένωση με την φύση, λοιπόν, για τον Thoreau, είναι τα ζητούμενα και η πραγματική αξία της ζωής. Τόσο μακρινά τα όσα γράφει, αλλά την ίδια στιγμή όχι και τόσο.
Τι μας δυσκολεύει τόσο πολύ καμιά φορά και δεν μπορούμε ν΄ αποφασίσουμε προς τα που να περπατήσουμε; Πιστεύω πως στη Φύση υπάρχει ένας μαγνητισμός που, αν αφεθούμε ασυνείδητα, θα μας κατευθύνει σωστά.
♦
Η Francoise Heritier, από την άλλη, σε προτρέπει να δεις τη ζωή από την αισιόδοξη πλευρά της. Έτσι συγκεντρώνει ένα πλήθος μικρών “τίποτε”. Διαβάζοντάς τα περνάς από όλα τα στάδια: στην αρχή είσαι επιφυλακτικός, στη συνέχεια αμφισβητείς την χρησιμότητά τους, αλλά προς το τέλος, χωρίς να έχεις καταλάβει πως, έχεις μπει στο παιχνίδι να κάνεις το ίδιο. Και έτσι, το βραβευμένο ως το πιο αισιόδοξο βιβλίο του 2012 στη Γαλλία, αποκτά μια ειδική θέση στη καρδιά σου, ειδικά αν αγαπάς λίγο παραπάνω τις λίστες και βρίσκεις μια μαγεία σε αυτές. Ένα βιβλιαράκι που διαβάζεται μονομιάς, σαν να πίνεις ένα ποτήρι ωραίο ρούμι.
…να ξέρεις ότι αυτός που περιμένεις θα έρθει· από την κορυφή μιας πλαγιάς να βλέπεις το τοπίο που ανοίγεται σαν στεφάνι· ανάσκελα πάνω στο χώμα, να κοιτάς τα σύννεφα και να νιώθεις τη γη να γυρίζει· να υπολογίζεις το μεσοδιάστημα ανάμεσα στην αστραπή και στον κεραυνό·
Περπατώντας, Henry David Thoreau, μετάφραση Βασιλική Κόκκινου, εκδόσεις Οξύ, 2020
Το αλάτι της ζωής, Francoise Heritier, μετάφραση Έφη Κορομηλά, εκδόσεις Κέλευθος, 2013