O Λάννυ είναι ένα παιδί. Είναι μια ιδέα, ένας φόβος, μια ελπίδα. Είναι ένα φανταστικό ον και παράλληλα ένα πολύ πραγματικό πλάσμα που ζει δίπλα μας, μέσα μας. Είναι ένα σχέδιο, μια ζωγραφιά ή μια καρικατούρα. Και το βιβλίο του Porter είναι ακόμα μια φορά μια ευχάριστη έκπληξη. Είναι ένα δράμα, ένα παραμύθι, μια αλληγορία, ένα έργο τέχνης, μια μουσική πράξη, ένα θεατρικό δρώμενο, ένα παιχνίδι, ένα ποιητικό σύμπαν. Είναι όλα και τίποτα από αυτά.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ο Λάννυ είναι ένα μικρό αγόρι που διαφέρει από τα άλλα. Αλλόκοτος και ονειροπόλος, τις περισσότερες μέρες σκαρφαλώνει στα δέντρα, βρίσκει καταφύγιο στις μυστικές κρυψώνες του και χάνεται στον λαβύρινθο της καλπάζουσας φαντασίας του. [...] Μια μέρα, ο Λάννυ εξαφανίζεται. Οι υποψίες στρέφονται αμέσως στον Πιτ. Όσο οργανώνεται η έρευνα, οι φωνές του χωριού μπερδεύονται, για να δώσουν τη δική τους άποψη και εκδοχή για τα γεγονότα. Μια άλλη φωνή όμως ξεπετάγεται ξαφνικά, αυτή του "Μακαρίτη γερο-Άκανθου", μιας παγανιστικής θεότητας ριζωμένης στο φολκλόρ του χωριού, πνεύματος του δάσους και μπαμπούλα μαζί, που μοιάζει να ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως για τον Λάννυ.
Το έργο αποτελείται από τρία μέρη: Στο πρώτο ο συγγραφέας δίνει τα απαραίτητα στοιχεία (τόπος, χρόνος, βασικοί ήρωες) μέσα από τις εναλλασσόμενες βασικές φωνές, δηλαδή των γονιών και του Πιτ, του κατά κάποιο τρόπο δασκάλου του Λάννυ. Στο δεύτερο μέρος κορυφώνει σταδιακά την ένταση με την μυστηριώδη εξαφάνιση του Λάννυ. Στο τρίτο μέρος, τέλος, οδηγεί τον αναγνώστη στην τελική κάθαρση, με τον πιο αναπάντεχο και ευφάνταστο τρόπο. Όλο το κείμενο ακροβατεί, σε απόλυτη ισορροπία, ανάμεσα στη πρόζα και την ποίηση.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Λάννυ δεν έχει δική του φωνή αλλά τον γνωρίζουμε μέσα από τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, τις περιγραφές τους και την εντύπωση που τους αφήνει. Και ίσως είναι αυτός ο λόγος, ίσως και όχι, για τον οποίο ο Λάννυ δεν αποκτά σαφή εικόνα στο μυαλό του αναγνώστη. Αντιθέτως, παραμένει ρευστός, σχεδόν υγρό στοιχείο, μεταβλητός και χωρίς όρια, αιθέριος.
Το Λάννυ τελικά είναι εκείνο το βιβλίο που ο καθένας μας θα ήθελε να έχει γράψει. Ο συγγραφέας του έχει μια ιδέα και καταφέρνει να μη τη δεσμεύει σε ένα συμβατικό καλούπι. Να μη της δίνει τα κλασικά σχήματα ή την παραδοσιακή μορφή. Την αποτυπώνει ακαριαία και ελεύθερα. Και έτσι δημιουργεί ένα ανοιχτό βιβλίο το οποίο δεν καλείσαι να το καταλάβεις αλλά να το αισθανθείς. Και το συγκεκριμένο βιβλίο το αισθάνεσαι από την πρώτη μέχρι την τελευταία του ανάσα, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με το προηγούμενο βιβλίο του Max Porter, το σπουδαίο Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά.
ΥΓ.: Θα το απολαύσεις στο έπακρο αν καταφέρεις να μην το εκλογικεύεις ή να μην αναζητάς αγωνιωδώς να το κατανοήσεις. Είναι μια αναγνωστική πρόκληση και μια αψεγάδιαστη έκδοση!
Καλή χρονιά!!
Info Λάννυ, Max Porter Μετάφραση: Μυρσίνη Γκανά Εκδόσεις Πόλις, 2020 σ. 224, ISBN 978-960-435-719-2