Συντάκτης: Ειρήνη

Η κατάρρευση, Édouard Louis

Αν και έχουν περάσει χρόνια, θυμάμαι ακόμα να διαβάζω τις πρώτες σελίδες του βιβλίου Αλλαγή: Μέθοδος του Εντουάρ Λουί, στο πλοίο για τη Σύρο. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα. Θυμάμαι τους παλμούς να ανεβαίνουν. Θυμάμαι τον θυμό να αναβλύζει, αλλά και τη λύτρωση να έρχεται. Κάτι να μετακινείται ελαφρώς μέσα μου. Θυμάμαι, τέλος, να μην μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου. Έπειτα διάβασα ένα ένα, με μεγάλα διαλείμματα ενδιαμέσως, όλα τα βιβλία του. Μέχρι και το πιο πρόσφατο, την Κατάρρευση, με την οποία κλείνει τον οικογενειακό κύκλο, τα βιβλία του δηλαδή με θέμα την οικογένειά του και τη βία (με τα τόσα πολλά πρόσωπα) μέσα σε αυτή.

Διαβάστε περισσότερα “Η κατάρρευση, Édouard Louis”

Η χορεύτρια, Patrick Modiano

Είναι ανακουφιστικό να ξέρεις τι να περιμένεις από έναν συγγραφέα. Και όταν συναντάς το όνομα του Patrick Modiano ξέρεις ότι θα διαβάσεις μια ιστορία για τη μνήμη και για τη λήθη. Για τον τρόπο που γράφονται μέσα μας οι αναμνήσεις και για τον τρόπο που, καμιά φορά, χάνονται λίγο λίγο όσο και αν προσπαθήσεις να αντισταθείς σε αυτό.

Διαβάστε περισσότερα “Η χορεύτρια, Patrick Modiano”

Αντιαφηγήσεις, John Keene

“…πόσο γρήγορα ξεχνάμε τις αποκρουστικές πλευρές μιας προσωπικότητας σε στιγμές κρίσης, οι οποίες επιτρέπουν την ψευδαίσθηση της ενότητας απέναντι σε πιο επικίνδυνους εχθρούς.”

Ξεκίνησα να διαβάζω τις Αντιαφηγήσεις λίγο καιρό πριν, στις αρχές του καλοκαιριού, και έκανα μια μεγάλη παύση κάπου στα μισά. Ένιωθα ότι οι πληροφορίες ήταν πολλές και τα συναισθήματα έντονα. Όταν το έπιασα ξανά δεν μπόρεσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Το δεύτερο μέρος κύλησε πιο γρήγορα και διέλυσε κάθε αμφιβολία που μπορεί να είχα στο πρώτο. Δουλεμένο λέξη λέξη αριστοτεχνικά, πολύπλοκο και πολύ στοχευμένο, άκρως σαγηνευτικό. Πλέον μπορώ να το δηλώσω με σιγουριά: αν προλαβαίνεις να διαβάσεις μόνο δύο ή τρία βιβλία μέσα στη χρονιά το ένα ας είναι αυτό.

Διαβάστε περισσότερα “Αντιαφηγήσεις, John Keene”

Τα βιβλία που δεν ξεχνάς

Επειδή καμιά φορά ο χρόνος είναι δυσεύρετος και με κόπο προλαβαίνεις να διαβάσεις, πόσο μάλλον να γράψεις τις σκέψεις σου για αυτά που έχεις διαβάσει, ακολουθούν συνοπτικά τέσσερα βιβλία που διάβασα αλλά δεν ξέχασα. Βιβλία που, ίσως, θα μπορούσες να στριμώξεις στην βαλίτσα των διακοπών. Βιβλία που, αν τελικά δεν προλάβεις να διαβάσεις το καλοκαίρι, μπορείς πάντοτε να τα πάρεις από το ράφι των αδιάβαστων τον χειμώνα που θα ‘ρθει…

Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία που δεν ξεχνάς”

Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους, Μιχάλης Αλμπάτης

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, σε ένα μικρό χωριό της Κρήτης, ένα παιδί ακούει τις σκέψεις των νεκρών. Στην αρχή φαίνεται εξωπραγματικό, τρελό, έργο του Σατανά, έστω ένα κακό αστείο. Αργότερα, όμως, όλοι θέλουν να γνωρίσουν αυτό το παιδί που μπορεί να μεσολαβήσει προκειμένου να πουν δυο τελευταίες κουβέντες με τους νεκρούς τους. Ποιος δεν θα ήθελε, άλλωστε, να έχει μια τελευταία ευκαιρία με ένα αγαπημένο -ή και όχι τόσο αγαπημένο- πρόσωπο που μόλις έφυγε από τη ζωή;

Διαβάστε περισσότερα “Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους, Μιχάλης Αλμπάτης”

Η Λούσυ δίπλα στη θάλασσα, Elizabeth Strout

Η Λούσυ Μπάρτον είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου ηρωίδες μυθιστορημάτων. Οικεία, απλή, τρυφερή, τραυματισμένη αλλά και γεμάτη, έτοιμη να ταξιδέψει στο παρελθόν για να αντικρίσει όσα την πόνεσαν αλλά και με το βλέμμα στο τώρα, έτοιμη να βουτήξει σε νέες εμπειρίες. Σε αυτό το τέταρτο μυθιστόρημα της Λούσυ , ωστόσο, κάτι με ενόχλησε με το που ξεκίνησα να το διαβάζω…

Διαβάστε περισσότερα “Η Λούσυ δίπλα στη θάλασσα, Elizabeth Strout”

Τα βιβλία του Δεκέμβρη

Πολύ συχνά σκέφτομαι πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η μετάφραση. Ή μάλλον, πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η καλή μετάφραση! Αφορμή αυτή την φορά ήταν δύο διαμαντάκια που κυκλοφόρησαν πολύ πρόσφατα από τις εκδόσεις Loggia, εκδόσεις που συστήνουν έργα που δεν έχουν μεταφραστεί στο παρελθόν στην ελληνική γλώσσα. Το ένα μου το έκαναν δώρο, το άλλο το αγόρασα μόλις το είδα πρώτη φορά. Πάντως, ήταν και τα δύο υπέροχα!

Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία του Δεκέμβρη”

Η Μονίκ δραπετεύει, Édouard Louis

Κάθε νέο βιβλίο του Εντουάρ Λουί μου μοιάζει με ένα κομμάτι ενός παζλ. Εκείνου της ζωής του. Μιας ζωής γεμάτη εντάσεις, πολυπλοκότητα και θάρρος. Ενός αγώνα διαρκείας. Έτσι και στο τελευταίο του βιβλίο· γράφει για τη μητέρα του και το χρονικό του δικού της αγώνα προς την ελευθερία.

Διαβάστε περισσότερα “Η Μονίκ δραπετεύει, Édouard Louis”

Λετισιά ή το τέλος των ανδρών, Ivan Jablonka

Ακούμε πολύ συχνά για δολοφονίες γυναικών. Σχεδόν καθημερινά. Συνήθως, είναι μια αναφορά στο δελτίο ειδήσεων ή ένα ρεπορτάζ, το οποίο αντικαθίσταται λίγο αργότερα από ένα άλλο, πιο βαρύγδουπο, σίγουρα πιο φρέσκο οπότε και πιο ενδιαφέρον, ενδεχομένως, νέο. Το 2016, ο πολωνοεβραϊκής καταγωγής καθηγητής Ιστορίας και συγγραφέας Ivan Jablonka αποφάσισε να εκδώσει ένα βιβλίο για μια δολοφονημένη νεαρή γυναίκα, την Γαλλίδα Λετισιά, να ξετυλίξει το νήμα της ζωής της καθώς και της δολοφονίας της και να αφιερώσει 400 σελίδες σε εκείνη και σε ένα γεγονός που συγκλόνισε τη Γαλλία. 

Διαβάστε περισσότερα “Λετισιά ή το τέλος των ανδρών, Ivan Jablonka”

Του Απρίλη τα βιβλία

Διαβάστε περισσότερα “Του Απρίλη τα βιβλία”