στο φως των βιβλίων
“Show, don´t tell”
Δεν αγαπώ ιδιαίτερα τα διηγήματα. Συνήθως με κρατούν σε μια απόσταση. Με κάποιες εξαιρέσεις φυσικά, από τον Carver και την Munro μέχρι τον Παπαδιαμάντη ή τον Χιόνη, συνήθως βρίσκω τις συλλογές διηγημάτων κάπως χλιαρές. Κάπως έτσι, χλιαρά, ξεκίνησα να διαβάζω τα τελευταία διηγήματα του Κώστα Κατσουλάρη -πρώτη μου επαφή με τη γραφή του- για να πέσω τελείως έξω.
Διαβάστε περισσότερα “Αφαίας και Τελαμώνος, Κώστας Κατσουλάρης”
Είναι εκείνες οι ημέρες του χρόνου που αγαπάμε να μισούμε -ή το αντίστροφο· εκείνες οι μέρες κατά τις οποίες οι περισσότεροι αναρωτιόμαστε τι πήγε καλά και τι όχι, τι καταφέραμε και τι όχι… Το παρήγορο είναι ότι λίγες μέρες αργότερα επιστρέφουμε στα συνηθισμένα και ξεχνάμε για λίγο αυτή την πλευρά του εαυτού μας.
Αν είναι να μιλήσουμε για κάτι λοιπόν, και καθώς για όλα τα υπόλοιπα χρειάζεται χρόνος και κόπος, ας μιλήσουμε για τα βιβλία που αγαπήσαμε την χρονιά που πέρασε.
Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία της χρονιάς”
Ο Πότης, Hans Fallada///Τα Χρόνια, Annie Ernaux
Αρχές Νοέμβρη. Ξεκινάς να διαβάζεις τον Πότη, ένα βιβλίο για το οποίο έχεις ακούσει τόσα πολλά. Αρχικά έχεις μεγάλες προσδοκίες. Όλα μοιάζουν να επιβεβαιώνονται. Κάπου στα μισά νιώθεις να απογοητεύεσαι. Κάνεις υπομονή και χωρίς να το αντιληφθείς αρχίζεις να βυθίζεσαι αθόρυβα σε μια ζοφερή ατμόσφαιρα. Οδεύεις προς το τέλος, κρατάς την αναπνοή σου και ακούγεται εκείνο το κράκ. Ξέρεις ότι μόλις διάβασες ένα σπουδαίο βιβλίο.
Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία του Νοέμβρη”
Ξεκίνησα να διαβάζω το Καλοκαίρι του Luca Ricci κάπως επιπόλαια. Σκέφτηκα ότι θα πρόκειται για ένα ακόμα βιβλίο, από εκείνα τα ενδιάμεσα, τα γρήγορα, τα ανέμελα και τα κάπως βιαστικά, που τα ξεχνάς την επόμενη ημέρα. Δεν συνέβη ακριβώς έτσι.
Διαβάστε περισσότερα “Το καλοκαίρι του Luca Ricci”
Ο Αύγουστος δεν άφησε περιθώρια για πολλές αναγνώσεις. Ωστόσο, το βιβλίο του μήνα, ο Σάγκι Μπέιν, με αποζημίωσε. Διαβασμένο δύο φορές, για διάφορους λόγους, το μυθιστόρημα του Douglas Stuart μού άρεσε πολύ. Δεν είχε εκείνα τα βαρύγδουπα και μελό στοιχεία, παρότι καταπιάνεται με το θέμα της σκληρής ενηλικίωσης, και αυτό είναι σπουδαίο κατόρθωμα.
Διαβάστε περισσότερα “Σάγκι Μπέιν, Douglas Stuart”
Στη καρδιά του καλοκαιριού. Αν κλείσεις για λίγο τα μάτια σχηματίζονται μεμιάς εικόνες· σκόρπιες και συχνά ασύνδετες. Ξεπηδούν ήχοι από παντού· ο παφλασμός των κυμάτων, το τραγούδι των τζιτζικιών, ο ήχος της σελίδας του βιβλίου όταν ένα ελαφρύ αεράκι το σπρώχνει δεξιά ή αριστερά. Και λιγοστοί κόκκοι άμμου που κολλάνε ανάμεσα στις σελίδες.
Διαβάστε περισσότερα “Καλοκαίρι. Τα βιβλία του Ιουλίου.”
Το Μπλουζ της Πεταλούδας και ο Μάγειρας της Αλκυόνης.
Εάν ο Κάρβερ, ο έξι μηνών σκύλος μου, διάβαζε, νομίζω ότι θα λάτρευε την αστυνομική λογοτεχνία. Έτσι όπως βαριέται εύκολα, πετάγεται να δει τι γίνεται με τον παραμικρό ήχο, έτσι όπως είναι μυστήριος και υπερκινητικός, νομίζω τα δύο βιβλία που ακολουθούν θα του ταίριαζαν γάντι.
Διαβάστε περισσότερα “Τα πρώτα αστυνομικά του καλοκαιριού”
Υπάρχουν ορισμένα βιβλία που σου ταιριάζουν πολύ και συνήθως αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το θέμα ή το ύφος τους. Έχουν κάποια από εκείνα τα χαρακτηριστικά που για κάποιο λόγο δυσκολεύεσαι να περιγράψεις με ακρίβεια. Ένα τέτοιο βιβλίο ήταν για εμένα και το Αντίο, φαντάσματα, της Ιταλίδας Nadia Terranova, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Διαβάστε περισσότερα “Αντίο, φαντάσματα, Nadia Terranova”
Annie Ernaux, Ornela Vorpsi, Ξένια Κουναλάκη
Οι δύο όψεις του αμερικανικού ονείρου.
Το 1925 δημοσιεύτηκε το Manhattan Transfer. Συγγραφέας του ο John Dos Passos, εκπρόσωπος της “Χαμένης Γενιάς” των αμερικανών πεζογράφων, ο οποίος γεννήθηκε στο Σικάγο το 1896 και ο πατέρας του ήταν αμερικανο-πορτογαλικής καταγωγής. Θέμα του βιβλίου ο αμερικανικός τρόπος ζωής, πριν από την έκρηξη του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου μέχρι και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του τριάντα.
Διαβάστε περισσότερα “Manhattan Transfer, John Dos Passos”
