Ένας φορητός παράδεισος, Roger Robinson

Προσοχή
Όταν η αστυνομία σού βάζει το γόνατο
πάνω στο λαρύγγι, μπορεί να μη ζήσεις
για να πεις ότι πνίγεσαι.

Ο Roger Robinson γεννήθηκε το 1967 και εκτός από ποιητής είναι ταλαντούχος -έτσι λένε δηλαδή, καθώς οι γνώσεις μου πάνω στη μουσική σίγουρα είναι φτωχές- μουσικός. Δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 2012 και, φαινομενικά τουλάχιστον, το σπουδαιότερο σημείο της πορείας του θα μπορούσε να είναι το έτος 2019 όταν τιμήθηκε με το βραβείο για την Ποίηση T.S. Eliot. Προσωπικά, θεωρώ ότι το σπουδαιότερο σημείο πρέπει να ήταν εκείνη η πρώτη φορά, νύχτα ή μέρα, μπορεί και ο ίδιος να μη θυμάται, που έγραψε τις πρώτες του λέξεις στο χαρτί.

Διαβάστε περισσότερα “Ένας φορητός παράδεισος, Roger Robinson”

Εμμονή, A. S. Byatt

Η Εμμονή είναι ένας συγγραφικός άθλος. Είναι και ένας αναγνωστικός άθλος. Πρόκειται για ένα πυκνό, πολυσέλιδο και απαιτητικό μυθιστόρημα που δεν μοιάζει με τίποτα από όσα έχω διαβάσει. Η βραβευμένη συγγραφέας του, η Antonia Susan Byatt, φτιάχνει δύο κόσμους, δύο εποχές και χαρακτήρες πολύπλευρους και δημιουργεί ένα έργο μοναδικό.

Διαβάστε περισσότερα “Εμμονή, A. S. Byatt”

Η αλεπού, D.H. Lawrence

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί συχνά μεγαλώνοντας διαβάζουμε λιγότερο κλασικά μυθιστορήματα, γιατί κατά κάποιο τρόπο τα αποφεύγουμε. Η ανάγνωση της Αλεπούς (1923), του D.H. Lawrence, μου θύμισε τον λόγο. Τέτοιου είδους κείμενα, πολλές φορές, τα ξεχωρίζεις, τα προσέχεις, τα διαβάζεις με πολύ ενδιαφέρον αλλά δεν καταφέρνεις να συνδεθείς παραπάνω μαζί τους γιατί μοιάζουν κάπως ξένα. Ωστόσο δεν μπορείς να παρά να τα θαυμάζεις, όπως έκανες και όταν ήσουν μικρότερος και ανακάλυπτες τον κόσμο μέσα από αυτά.

Διαβάστε περισσότερα “Η αλεπού, D.H. Lawrence”

Λάννυ, Max Porter

“Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται περισσότερη υπομονή, μια ιδέα ή μια ελπίδα;”

O Λάννυ είναι ένα παιδί. Είναι μια ιδέα, ένας φόβος, μια ελπίδα. Είναι ένα φανταστικό ον και παράλληλα ένα πολύ πραγματικό πλάσμα που ζει δίπλα μας, μέσα μας. Είναι ένα σχέδιο, μια ζωγραφιά ή μια καρικατούρα. Και το βιβλίο του Porter είναι ακόμα μια φορά μια ευχάριστη έκπληξη. Είναι ένα δράμα, ένα παραμύθι, μια αλληγορία, ένα έργο τέχνης, μια μουσική πράξη, ένα θεατρικό δρώμενο, ένα παιχνίδι, ένα ποιητικό σύμπαν. Είναι όλα και τίποτα από αυτά.

Διαβάστε περισσότερα “Λάννυ, Max Porter”

Μέση Αγγλία, Jonathan Coe

Ο φετινός Αύγουστος ήταν περίεργος, με τα πάνω του και (κυρίως) τα κάτω του.  Όπως, σχεδόν, όλος ο χρόνος που διανύουμε. Προσωπικά, είχα την τύχη να τον περάσω διαβάζοντας ένα εξαιρετικό βιβλίο, την Μέση Αγγλία, το τελευταίο μυθιστόρημα του Jonathan Coe που κυκλοφόρησε πέρυσι από τις εκδόσεις Πόλις.

Διαβάστε περισσότερα “Μέση Αγγλία, Jonathan Coe”