Μπορεί να μην διάβασα τόσα όσα θα ήθελα, αλλά κάνοντας τον αναγνωστικό απολογισμό της χρονιάς συνειδητοποιώ ότι διάβασα ορισμένα πολύ αξιόλογα βιβλία. Ιδού!
Διαβάστε περισσότερα “Τα αγαπημένα του 2023”
στο φως των βιβλίων
Μπορεί να μην διάβασα τόσα όσα θα ήθελα, αλλά κάνοντας τον αναγνωστικό απολογισμό της χρονιάς συνειδητοποιώ ότι διάβασα ορισμένα πολύ αξιόλογα βιβλία. Ιδού!
Διαβάστε περισσότερα “Τα αγαπημένα του 2023”
Είναι εκείνες οι ημέρες του χρόνου που αγαπάμε να μισούμε -ή το αντίστροφο· εκείνες οι μέρες κατά τις οποίες οι περισσότεροι αναρωτιόμαστε τι πήγε καλά και τι όχι, τι καταφέραμε και τι όχι… Το παρήγορο είναι ότι λίγες μέρες αργότερα επιστρέφουμε στα συνηθισμένα και ξεχνάμε για λίγο αυτή την πλευρά του εαυτού μας.
Αν είναι να μιλήσουμε για κάτι λοιπόν, και καθώς για όλα τα υπόλοιπα χρειάζεται χρόνος και κόπος, ας μιλήσουμε για τα βιβλία που αγαπήσαμε την χρονιά που πέρασε.
Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία της χρονιάς”
Ο Πότης, Hans Fallada///Τα Χρόνια, Annie Ernaux
Αρχές Νοέμβρη. Ξεκινάς να διαβάζεις τον Πότη, ένα βιβλίο για το οποίο έχεις ακούσει τόσα πολλά. Αρχικά έχεις μεγάλες προσδοκίες. Όλα μοιάζουν να επιβεβαιώνονται. Κάπου στα μισά νιώθεις να απογοητεύεσαι. Κάνεις υπομονή και χωρίς να το αντιληφθείς αρχίζεις να βυθίζεσαι αθόρυβα σε μια ζοφερή ατμόσφαιρα. Οδεύεις προς το τέλος, κρατάς την αναπνοή σου και ακούγεται εκείνο το κράκ. Ξέρεις ότι μόλις διάβασες ένα σπουδαίο βιβλίο.
Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία του Νοέμβρη”
Στη καρδιά του καλοκαιριού. Αν κλείσεις για λίγο τα μάτια σχηματίζονται μεμιάς εικόνες· σκόρπιες και συχνά ασύνδετες. Ξεπηδούν ήχοι από παντού· ο παφλασμός των κυμάτων, το τραγούδι των τζιτζικιών, ο ήχος της σελίδας του βιβλίου όταν ένα ελαφρύ αεράκι το σπρώχνει δεξιά ή αριστερά. Και λιγοστοί κόκκοι άμμου που κολλάνε ανάμεσα στις σελίδες.
Διαβάστε περισσότερα “Καλοκαίρι. Τα βιβλία του Ιουλίου.”
[…] As I was lying there with my eyes closed
just after I’ d imagined what it might be like
if in fact I never got up again, I thought of you.
I opened my eyes then and got right up
and went back to being happy again.
I’m grateful to you, you see. I wanted to tell you.
Διαβάστε περισσότερα “Εκεί που είχαν ζήσει, Raymond Carver”
Ένα ταξίδι στον κόσμο του Wilhelm Busch, σήμερα γνωστού ως πρωτοπόρου των κόμικς, με αφορμή την έκδοση της νουβέλας “Η πεταλούδα”.
Πριν δυο χρόνια περίπου είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους που ήξεραν προσωπικά τον Αργύρη Χιόνη. Άκουσα κάμποσες ιστορίες για εκείνον και τον ίδιο καιρό έψαξα να διαβάσω έργα του. Ξεκίνησα με τα ποιητικά του (γιατί πάνω από όλα είναι πάντα ποιητής) και σε κάποιο σημείο έπεσα με τα μούτρα σε αυτό το βιβλίο που μου χάρισε μια καλή μου φίλη. Μαγεύτηκα. Και πολύ συχνά το ξαναδιαβάζω. Και κάθε φορά είναι το ίδιο αλλά και κάτι νέο ταυτόχρονα.
Διαβάστε περισσότερα “Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες, Αργύρης Χιόνης”
Πριν αρκετά χρόνια είχα βρει σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο το Άδυτο του Φώκνερ. Ήταν η πρώτη φορά που διάβασα έργο του και θυμάμαι ακόμα το ζοφερό κλίμα του μυθιστορήματος. Θέμα του βιβλίου η ζωή στα βάθη του αμερικάνικου νότου. Η βία, η διαστροφή, ο τρόμος και η ωμή όψη της ανθρώπινης φύσης ήταν εκεί. Κάτι τέτοιο πίστευα πως θα συναντήσω ξανά, πολλά χρόνια αργότερα πια, διαβάζοντας το διήγημά του Ο Αχυρώνας Φλέγεται, σε μετάφραση Γιάννη Παλαβού, από τις εκδόσεις Κίχλη.
Διαβάστε περισσότερα “Ο Αχυρώνας Φλέγεται, Ουίλλιαμ Φώκνερ”