στο φως των βιβλίων
Επειδή καμιά φορά ο χρόνος είναι δυσεύρετος και με κόπο προλαβαίνεις να διαβάσεις, πόσο μάλλον να γράψεις τις σκέψεις σου για αυτά που έχεις διαβάσει, ακολουθούν συνοπτικά τέσσερα βιβλία που διάβασα αλλά δεν ξέχασα. Βιβλία που, ίσως, θα μπορούσες να στριμώξεις στην βαλίτσα των διακοπών. Βιβλία που, αν τελικά δεν προλάβεις να διαβάσεις το καλοκαίρι, μπορείς πάντοτε να τα πάρεις από το ράφι των αδιάβαστων τον χειμώνα που θα ‘ρθει…
Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία που δεν ξεχνάς”
Μπορεί να μην διάβασα τόσα όσα θα ήθελα, αλλά κάνοντας τον αναγνωστικό απολογισμό της χρονιάς συνειδητοποιώ ότι διάβασα ορισμένα πολύ αξιόλογα βιβλία. Ιδού!
Διαβάστε περισσότερα “Τα αγαπημένα του 2023”
Πόσο παρόντες είμαστε στις ζωές των άλλων, στις μνήμες τους, στον τρόπο ύπαρξής τους, ακόμα και στις πράξεις τους; Υπάρχει μια απίστευτη δυσαναλογία ανάμεσα στο πόσο επηρέασαν τη ζωή μου αυτές οι δύο νύχτες με τούτο τον άντρα και στο πόσο ασήμαντη ήταν η παρουσία μου στη δική του. Δεν τον ζηλεύω, εγώ είμαι αυτή που γράφω.
Διαβάστε περισσότερα “Αναμνήσεις ενός κοριτσιού, Annie Ernaux”
[Απολογισμός Μαϊου:
2 ταξίδια,
1 μπάνιο,
4 παγωτά,
3 (καλά) βιβλία.]
Καμιά φορά διαβάζεις βιβλία που με κάποιον τρόπο, ανεπαίσθητα, συνομιλούν μεταξύ τους. Είναι, λοιπόν, σαν να συναντήθηκαν τρεις άνθρωποι: ο ένας μίλησε για έναν έρωτα παθιασμένο, ο δεύτερος για έναν έρωτα καταδικασμένο και ο τρίτος για τη ζωή μετά από έναν έρωτα που πέθανε .
Διαβάστε περισσότερα “Του Μάη τα βιβλία”
«Με τα βιβλία συμβαίνει ό,τι και με τους ανθρώπους: ένας μικρός αριθμός είναι πολύ σημαντικά και τα υπόλοιπα χάνονται στο πλήθος.»
Βολταίρος
Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία της χρονιάς μου [2022]”
Μέσα στα πολλά βιβλία που διαβάζεις, τα μεγάλα, τα βαρύγδουπα, τα έντονα, τα σπουδαία αλλά και αυτά που προσπαθούν καμιά φορά να σοκάρουν, βρίσκεις ενίοτε και κάποια μικρά, διακριτικά και ήσυχα που ακουμπάνε μεμιάς τη ψυχή σου. Ένα από αυτά είναι και το διαμαντάκι της Claire Keegan.
Διαβάστε περισσότερα “Μικρά πράγματα σαν κι αυτά, Claire Keegan”
…έτσι κι αλλιώς, υπήρχε ένα μόνο τούνελ, σκοτεινό και μοναχικό: το δικό μου.
Ολόκληρη η νουβέλα του Αργεντινού Ernesto Sabato θα μπορούσε να περιγραφεί με την παραπάνω πρόταση. Το Τούνελ είναι το χρονικό ενός εγκλήματος ερωτικού πάθους, η κατά κάποιον τρόπο απολογία του ζωγράφου Χουάν Πάμπλο Καστέλ, ο οποίος σκοτώνει την γυναίκα που ερωτεύτηκε παράφορα, όπως εξομολογείται από την πρώτη κιόλας πρόταση. Οι επόμενες σελίδες ξεδιπλώνουν τα σκοτάδια του μυαλού του.
Διαβάστε περισσότερα “Το τούνελ, Ernesto Sabato”
“Show, don´t tell”
Δεν αγαπώ ιδιαίτερα τα διηγήματα. Συνήθως με κρατούν σε μια απόσταση. Με κάποιες εξαιρέσεις φυσικά, από τον Carver και την Munro μέχρι τον Παπαδιαμάντη ή τον Χιόνη, συνήθως βρίσκω τις συλλογές διηγημάτων κάπως χλιαρές. Κάπως έτσι, χλιαρά, ξεκίνησα να διαβάζω τα τελευταία διηγήματα του Κώστα Κατσουλάρη -πρώτη μου επαφή με τη γραφή του- για να πέσω τελείως έξω.
Διαβάστε περισσότερα “Αφαίας και Τελαμώνος, Κώστας Κατσουλάρης”
Είναι εκείνες οι ημέρες του χρόνου που αγαπάμε να μισούμε -ή το αντίστροφο· εκείνες οι μέρες κατά τις οποίες οι περισσότεροι αναρωτιόμαστε τι πήγε καλά και τι όχι, τι καταφέραμε και τι όχι… Το παρήγορο είναι ότι λίγες μέρες αργότερα επιστρέφουμε στα συνηθισμένα και ξεχνάμε για λίγο αυτή την πλευρά του εαυτού μας.
Αν είναι να μιλήσουμε για κάτι λοιπόν, και καθώς για όλα τα υπόλοιπα χρειάζεται χρόνος και κόπος, ας μιλήσουμε για τα βιβλία που αγαπήσαμε την χρονιά που πέρασε.
Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία της χρονιάς”
![Τα βιβλία της χρονιάς μου [2022]](https://inthebooklight.gr/wp-content/uploads/2022/12/1000000604-01.jpg)
