Ετικέτα: Αμερική

Αντιαφηγήσεις, John Keene

“…πόσο γρήγορα ξεχνάμε τις αποκρουστικές πλευρές μιας προσωπικότητας σε στιγμές κρίσης, οι οποίες επιτρέπουν την ψευδαίσθηση της ενότητας απέναντι σε πιο επικίνδυνους εχθρούς.”

Ξεκίνησα να διαβάζω τις Αντιαφηγήσεις λίγο καιρό πριν, στις αρχές του καλοκαιριού, και έκανα μια μεγάλη παύση κάπου στα μισά. Ένιωθα ότι οι πληροφορίες ήταν πολλές και τα συναισθήματα έντονα. Όταν το έπιασα ξανά δεν μπόρεσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Το δεύτερο μέρος κύλησε πιο γρήγορα και διέλυσε κάθε αμφιβολία που μπορεί να είχα στο πρώτο. Δουλεμένο λέξη λέξη αριστοτεχνικά, πολύπλοκο και πολύ στοχευμένο, άκρως σαγηνευτικό. Πλέον μπορώ να το δηλώσω με σιγουριά: αν προλαβαίνεις να διαβάσεις μόνο δύο ή τρία βιβλία μέσα στη χρονιά το ένα ας είναι αυτό.

Διαβάστε περισσότερα “Αντιαφηγήσεις, John Keene”

Τα βιβλία που δεν ξεχνάς

Επειδή καμιά φορά ο χρόνος είναι δυσεύρετος και με κόπο προλαβαίνεις να διαβάσεις, πόσο μάλλον να γράψεις τις σκέψεις σου για αυτά που έχεις διαβάσει, ακολουθούν συνοπτικά τέσσερα βιβλία που διάβασα αλλά δεν ξέχασα. Βιβλία που, ίσως, θα μπορούσες να στριμώξεις στην βαλίτσα των διακοπών. Βιβλία που, αν τελικά δεν προλάβεις να διαβάσεις το καλοκαίρι, μπορείς πάντοτε να τα πάρεις από το ράφι των αδιάβαστων τον χειμώνα που θα ‘ρθει…

Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία που δεν ξεχνάς”

Η Λούσυ δίπλα στη θάλασσα, Elizabeth Strout

Η Λούσυ Μπάρτον είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου ηρωίδες μυθιστορημάτων. Οικεία, απλή, τρυφερή, τραυματισμένη αλλά και γεμάτη, έτοιμη να ταξιδέψει στο παρελθόν για να αντικρίσει όσα την πόνεσαν αλλά και με το βλέμμα στο τώρα, έτοιμη να βουτήξει σε νέες εμπειρίες. Σε αυτό το τέταρτο μυθιστόρημα της Λούσυ , ωστόσο, κάτι με ενόχλησε με το που ξεκίνησα να το διαβάζω…

Διαβάστε περισσότερα “Η Λούσυ δίπλα στη θάλασσα, Elizabeth Strout”

Κολυμπώντας, Julie Otsuka

The Swimmers είναι ο πρωτότυπος τίτλος του ιδιαίτερου έργου της Julie Otsuka, Αμερικανίδας με ιαπωνική καταγωγή από τους γονείς της, που δεν σε προϊδεάζει γι’ αυτό που θα διαβάσεις. Το βιβλίο Κολυμπώντας, όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα ιδιαίτερο έργο κυρίως ως προς τη μορφή του. Εάν δεν ξέρεις τι να περιμένεις από αυτό αργείς να συνειδητοποιήσεις τον αόρατο συνδετικό κρίκο και να εντοπίσεις τον πρωταγωνιστή του έργου. Στην αρχή πρωταγωνιστές είναι οι επισκέπτες μιας πισίνας. Έπειτα, η Άλις, μια τεχνικός μικροβιολόγος εργαστηρίου και πλέον συνταξιούχος. Στη συνέχεια ένα κέντρο φροντίδας ανθρώπων με προβλήματα μνήμης και, στο τέλος, η κόρη της Άλις. Πως συνδέονται όλοι αυτοί και γιατί;

Διαβάστε περισσότερα “Κολυμπώντας, Julie Otsuka”

Τέκνο του Θεού, Cormac McCarthy

Πιστεύεις πως οι άνθρωποι ήταν πιο κακοί τότε απ' ότι σήμερα; είπε ο βοηθός σερίφη. 
Ο γέρος κοιτούσε την πλημμυρισμένη πόλη. Όχι, είπε. Δεν το πιστεύω. Πιστεύω πως οι άνθρωποι είναι ίδιοι από τη μέρα που ο Θεός έφτιαξε τον πρώτο.

Διαβάστε περισσότερα “Τέκνο του Θεού, Cormac McCarthy”

Πλην, Andrew Sean Greer

Σημειωτέον: η ευτυχία δεν είναι μια απάτη.

Το μυθιστόρημα Πλην, του Αμερικανού Andrew Sean Greer, γράφτηκε το 2017, κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ το 2018 και μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2019. Είχε ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο που δεν το ξεχνούσες εύκολα. Χαράχτηκε στο μυαλό μου μέχρι και πριν λίγους μήνες όταν τελικά, κάπως τυχαία, έφτασε στα χέρια μου. Εκ των υστέρων, μπορώ να πω ότι δεν με κέρδισε τόσο για τo αψεγάδιαστο αποτέλεσμά του όσο για την έντιμη προσπάθειά του να μου αλλάξει τη διάθεση. Ο Πλην είναι ένα χαριτωμένο και διασκεδαστικό βιβλίο για την υπαρξιακή κρίση και τις δύο όψεις του νομίσματος που λέγεται ζωή. Διαβάστε περισσότερα “Πλην, Andrew Sean Greer”

Το όνομά μου είναι Λούσυ Μπάρτον, Elizabeth Strout

“Θα γράφω και εγώ βιβλία και έτσι οι άνθρωποι δεν θα νιώθουν τόσο μόνοι!”

Ωραία, άντε πάλι ένα βιβλίο για την παιδική ηλικία, για τα βασανισμένα παιδικά χρόνια, θα μπορούσε να πει κάποιος. Μα ναι, σαφώς άλλη μια τέτοια ιστορία. Γιατί, όπως γράφει η Strout «θα έχετε μόνο μια ιστορία. (…) Αυτή τη μία ιστορία σας θα τη γράψετε με πολλούς τρόπους. Ποτέ μην ανησυχήσετε για την ιστορία. Μια έχετε όλη κι όλη». Και όταν τα παιδικά χρόνια στοιχειώνουν την ενήλικη ζωή, αν μη τι άλλο, αυτό είναι μια ιστορία που αξίζει να γίνει μυθιστόρημα. 

Διαβάστε περισσότερα “Το όνομά μου είναι Λούσυ Μπάρτον, Elizabeth Strout”

Τα ενδιάμεσα: μικρά βιβλία

Κυριακή βράδυ. Λίγο πριν το ξεκίνημα μιας νέας εβδομάδας, εκεί στην ησυχία που με κόπο έχεις φτιάξει και σε λίγες ώρες θα χάσεις, επιλέγεις αθόρυβα το επόμενο βιβλίο. Πριν βυθιστείς σε αυτό ρίχνεις κλεφτές ματιές και σε διάφορα άλλα. Κάποια σε πείθουν να τα ξεφυλλίσεις. Κάποια σε κρατάνε μέχρι τέλους.

Διαβάστε περισσότερα “Τα ενδιάμεσα: μικρά βιβλία”

Κάτι αστραφτερό, Jacqueline Woodson

Κοιτάξτε πόσο υπέροχα μαύροι είμαστε. Και, καθώς χορεύουμε, δεν είμαι η δεκαεξάχρονη Μέλοντι, δεν είμαι η άλλοτε εξώγαμη κόρη των γονιών μου – είμαι ένα αφήγημα, μια παραλίγο λησμονημένη ιστορία. Που τη θυμήθηκαν.

Η Άιρις γίνεται μητέρα στα δεκαπέντε της, ενώ είναι ακόμα παιδί. Ενώ ακόμα ανακαλύπτει τον ίδιο της τον εαυτό.

Η μητέρα της, η Σέιμπι, μεταμορφώνεται σε βράχο. Σκληρό και ανθεκτικό για να αντέξει τα χτυπήματα.

Η μικρή Μέλοντι μεγαλώνει με τη λαχτάρα της μαμάς. Ωστόσο, η μαμά της προτιμά να λέει ότι είναι η μεγάλη της αδερφή.

Διαβάστε περισσότερα “Κάτι αστραφτερό, Jacqueline Woodson”

Ένα άλλο Μπρούκλιν, Jacqueline Woodson

Λίγο πριν κυκλοφορήσει στα ελληνικά το δεύτερο βιβλίο της ταλαντούχας Jacqueline Woodson, από τις εκδόσεις Πόλις, ανατρέχω στο πρώτο της βιβλίο για ενήλικες. Το Ένα άλλο Μπρούκλιν το κατατάσσω ανάμεσα σε εκείνα τα σπουδαία αλλά ήσυχα βιβλία που αγαπώ πολύ. Εκείνα που έχουν μικρές, αλλά πολύτιμες, σιωπές ανάμεσα σε μεγάλες αλήθειες.

Διαβάστε περισσότερα “Ένα άλλο Μπρούκλιν, Jacqueline Woodson”