Ετικέτα: Ξένοι συγγραφείς

Αν και έχουν περάσει χρόνια, θυμάμαι ακόμα να διαβάζω τις πρώτες σελίδες του βιβλίου Αλλαγή: Μέθοδος του Εντουάρ Λουί, στο πλοίο για τη Σύρο. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα. Θυμάμαι τους παλμούς να ανεβαίνουν. Θυμάμαι τον θυμό να αναβλύζει, αλλά και τη λύτρωση να έρχεται. Κάτι να μετακινείται ελαφρώς μέσα μου. Θυμάμαι, τέλος, να μην μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου. Έπειτα διάβασα ένα ένα, με μεγάλα διαλείμματα ενδιαμέσως, όλα τα βιβλία του. Μέχρι και το πιο πρόσφατο, την Κατάρρευση, με την οποία κλείνει τον οικογενειακό κύκλο, τα βιβλία του δηλαδή με θέμα την οικογένειά του και τη βία (με τα τόσα πολλά πρόσωπα) μέσα σε αυτή.

Διαβάστε περισσότερα “Η κατάρρευση, Édouard Louis”

Κάθε νέο βιβλίο του Εντουάρ Λουί μου μοιάζει με ένα κομμάτι ενός παζλ. Εκείνου της ζωής του. Μιας ζωής γεμάτη εντάσεις, πολυπλοκότητα και θάρρος. Ενός αγώνα διαρκείας. Έτσι και στο τελευταίο του βιβλίο· γράφει για τη μητέρα του και το χρονικό του δικού της αγώνα προς την ελευθερία.

Διαβάστε περισσότερα “Η Μονίκ δραπετεύει, Édouard Louis”

Ακούμε πολύ συχνά για δολοφονίες γυναικών. Σχεδόν καθημερινά. Συνήθως, είναι μια αναφορά στο δελτίο ειδήσεων ή ένα ρεπορτάζ, το οποίο αντικαθίσταται λίγο αργότερα από ένα άλλο, πιο βαρύγδουπο, σίγουρα πιο φρέσκο οπότε και πιο ενδιαφέρον, ενδεχομένως, νέο. Το 2016, ο πολωνοεβραϊκής καταγωγής καθηγητής Ιστορίας και συγγραφέας Ivan Jablonka αποφάσισε να εκδώσει ένα βιβλίο για μια δολοφονημένη νεαρή γυναίκα, την Γαλλίδα Λετισιά, να ξετυλίξει το νήμα της ζωής της καθώς και της δολοφονίας της και να αφιερώσει 400 σελίδες σε εκείνη και σε ένα γεγονός που συγκλόνισε τη Γαλλία. 

Διαβάστε περισσότερα “Λετισιά ή το τέλος των ανδρών, Ivan Jablonka”

The Swimmers είναι ο πρωτότυπος τίτλος του ιδιαίτερου έργου της Julie Otsuka, Αμερικανίδας με ιαπωνική καταγωγή από τους γονείς της, που δεν σε προϊδεάζει γι’ αυτό που θα διαβάσεις. Το βιβλίο Κολυμπώντας, όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα ιδιαίτερο έργο κυρίως ως προς τη μορφή του. Εάν δεν ξέρεις τι να περιμένεις από αυτό αργείς να συνειδητοποιήσεις τον αόρατο συνδετικό κρίκο και να εντοπίσεις τον πρωταγωνιστή του έργου. Στην αρχή πρωταγωνιστές είναι οι επισκέπτες μιας πισίνας. Έπειτα, η Άλις, μια τεχνικός μικροβιολόγος εργαστηρίου και πλέον συνταξιούχος. Στη συνέχεια ένα κέντρο φροντίδας ανθρώπων με προβλήματα μνήμης και, στο τέλος, η κόρη της Άλις. Πως συνδέονται όλοι αυτοί και γιατί;

Διαβάστε περισσότερα “Κολυμπώντας, Julie Otsuka”

Ένας άντρας και μια γυναίκα. Εκείνος την αγαπάει παράφορα. Θα έδινε τη ζωή του για εκείνη. Εκείνη μοιάζει να θέλει απλά να τον παιδεύει. Εκείνος την περιμένει, εκείνη φεύγει και έρχεται, αφήνοντάς του πληγές. Όσο βαθύτερες, τόσο καλύτερα. Εγωίστρια, σαδίστρια; Φαινομενικά ναι. Ή μήπως όχι; 

Το παλιοκόριτσο, του συγγραφέα Mario Vargas Llosa, είναι μια συνταρακτική και ανεπανάληπτη ιστορία έρωτα και πάθους. Στο τέλος κάθε κεφαλαίου θες να αφήσεις το βιβλίο και να μην το ξαναπιάσεις. Εκνευρίζεσαι. Δεν το κάνεις όμως. Γιατι το Παλιοκόριτσο δεν είναι μόνο μια ιστορία έρωτα. Στα επτά κεφάλαιά του ο αναγνώστης ταξιδεύει από τη Λίμα στο Παρίσι, από το Παρίσι στο Λονδίνο, από εκεί στο Τόκιο, για να καταλήξει στην Μαδρίτη, μέσα σε τέσσερις δεκαετίες.

Διαβάστε περισσότερα “Το παλιοκόριτσο, Mario Vargas Llosa”

Ο Roger Robinson γεννήθηκε το 1967 και εκτός από ποιητής είναι ταλαντούχος -έτσι λένε δηλαδή, καθώς οι γνώσεις μου πάνω στη μουσική σίγουρα είναι φτωχές- μουσικός. Δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 2012 και, φαινομενικά τουλάχιστον, το σπουδαιότερο σημείο της πορείας του θα μπορούσε να είναι το έτος 2019 όταν τιμήθηκε με το βραβείο για την Ποίηση T.S. Eliot. Προσωπικά, θεωρώ ότι το σπουδαιότερο σημείο πρέπει να ήταν εκείνη η πρώτη φορά, νύχτα ή μέρα, μπορεί και ο ίδιος να μη θυμάται, που έγραψε τις πρώτες του λέξεις στο χαρτί.

Διαβάστε περισσότερα “Ένας φορητός παράδεισος, Roger Robinson”

Μέσα στα πολλά βιβλία που διαβάζεις, τα μεγάλα, τα βαρύγδουπα, τα έντονα, τα σπουδαία αλλά και αυτά που προσπαθούν καμιά φορά να σοκάρουν, βρίσκεις ενίοτε και κάποια μικρά, διακριτικά και ήσυχα που ακουμπάνε μεμιάς τη ψυχή σου. Ένα από αυτά είναι και το διαμαντάκι της Claire Keegan.

Διαβάστε περισσότερα “Μικρά πράγματα σαν κι αυτά, Claire Keegan”