Ετικέτα: Έλληνες Συγγραφείς

Πριν από αρκετά χρόνια, περπατώντας στο βροχερό Παλέρμο, βρέθηκα σε ένα από αυτά τα πολύ όμορφα, πολύ μικρά και πολύ ζεστά βιβλιοπωλεία τα οποία, ειδικά αν τα επισκέπτεσαι ως ταξιδιώτης, τα αγαπάς λίγο περισσότερο. Μεταξύ πολλών βιβλίων, διάλεξα ένα του Αντρέα Καμιλλέρι, ως αναμνηστικό από το ταξίδι μου. Λίγο πριν φύγω ρώτησα τον συμπαθέστατο βιβλιοπώλη εάν τυχόν γνωρίζει έναν συγγραφέα με το όνομα Πέτρος Μάρκαρης. “Φυσικά”, αναφώνησε. Πήρε μια σκάλα και ανέβηκε για να μου βρει βιβλία του, μεταφρασμένα στα ιταλικά. Δεν αποτελεί καμία έκπληξη όλο το παραπάνω φυσικά, καθώς ο Πέτρος Μάρκαρης αποτελεί, μάλλον, τον πιο μεταφρασμένο και διαβασμένο Έλληνα συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων. 

Διαβάστε περισσότερα “Ο Τσε αυτοκτόνησε, Πέτρος Μάρκαρης”

Να νομίζουν ότι τους κοιτάς στα μάτια. Αλλά εσύ να μην. Να κοιτάζεις γύρω γύρω το πρόσωπο. Να πιάνεις τις μικρές εκφράσεις. Τους μικροσκοπικούς σπασμούς. Όλες αυτές τις λεπτομέρειες που κάνουν ένα πρόσωπο να ξεχωρίζει από ένα άλλο. Στην περιφέρεια βρίσκεται το σύνολο.

Διαβάστε περισσότερα “τις Κυριακές που πετούν τα αεροπλάνα, Γιώργος Πετράκης”

Δεν αγαπώ ιδιαίτερα τα διηγήματα. Συνήθως με κρατούν σε μια απόσταση. Με κάποιες εξαιρέσεις φυσικά, από τον Carver και την Munro μέχρι τον Παπαδιαμάντη ή τον Χιόνη, συνήθως βρίσκω τις συλλογές διηγημάτων κάπως χλιαρές. Κάπως έτσι, χλιαρά, ξεκίνησα να διαβάζω τα τελευταία διηγήματα του Κώστα Κατσουλάρη -πρώτη μου επαφή με τη γραφή του- για να πέσω τελείως έξω. 

Διαβάστε περισσότερα “Αφαίας και Τελαμώνος, Κώστας Κατσουλάρης”

Στη καρδιά του καλοκαιριού. Αν κλείσεις για λίγο τα μάτια σχηματίζονται μεμιάς εικόνες· σκόρπιες και συχνά ασύνδετες. Ξεπηδούν ήχοι από παντού· ο παφλασμός των κυμάτων, το τραγούδι των τζιτζικιών, ο ήχος της σελίδας του βιβλίου όταν ένα ελαφρύ αεράκι το σπρώχνει δεξιά ή αριστερά. Και λιγοστοί κόκκοι άμμου που κολλάνε ανάμεσα στις σελίδες.

Διαβάστε περισσότερα “Καλοκαίρι. Τα βιβλία του Ιουλίου.”

Πιστεύω είμαστε πολλοί εμείς που ξεκινάμε να διαβάζουμε παράλληλα παραπάνω από ένα βιβλία. Είναι εκείνα τα μικρά, συνήθως, που θα πάρουμε μαζί στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στην αναμονή για το γιατρό, ή απλά ως διάλειμμα ενός μεγάλου σε έκταση βιβλίου. Καμιά φορά δεν φανταζόμαστε την χαρά που θα μας δώσουν. Έτσι, άρπαξα μια μέρα την Αγγέλα από το ράφι της βιβλιοθήκης μου.

Διαβάστε περισσότερα “Τα ενδιάμεσα: Αγγέλα, του Γιώργου Σεβαστίκογλου”

Πριν δυο χρόνια περίπου είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους που ήξεραν προσωπικά τον Αργύρη Χιόνη. Άκουσα κάμποσες ιστορίες για εκείνον και τον ίδιο καιρό έψαξα να διαβάσω έργα του. Ξεκίνησα με τα ποιητικά του (γιατί πάνω από όλα είναι πάντα ποιητής) και σε κάποιο σημείο έπεσα με τα μούτρα σε αυτό το βιβλίο που μου χάρισε μια καλή μου φίλη. Μαγεύτηκα. Και πολύ συχνά το ξαναδιαβάζω. Και κάθε φορά είναι το ίδιο αλλά και κάτι νέο ταυτόχρονα.

Διαβάστε περισσότερα “Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες, Αργύρης Χιόνης”