Ετικέτα: Γαλλία

Αν και έχουν περάσει χρόνια, θυμάμαι ακόμα να διαβάζω τις πρώτες σελίδες του βιβλίου Αλλαγή: Μέθοδος του Εντουάρ Λουί, στο πλοίο για τη Σύρο. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα. Θυμάμαι τους παλμούς να ανεβαίνουν. Θυμάμαι τον θυμό να αναβλύζει, αλλά και τη λύτρωση να έρχεται. Κάτι να μετακινείται ελαφρώς μέσα μου. Θυμάμαι, τέλος, να μην μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου. Έπειτα διάβασα ένα ένα, με μεγάλα διαλείμματα ενδιαμέσως, όλα τα βιβλία του. Μέχρι και το πιο πρόσφατο, την Κατάρρευση, με την οποία κλείνει τον οικογενειακό κύκλο, τα βιβλία του δηλαδή με θέμα την οικογένειά του και τη βία (με τα τόσα πολλά πρόσωπα) μέσα σε αυτή.

Διαβάστε περισσότερα “Η κατάρρευση, Édouard Louis”

Είναι ανακουφιστικό να ξέρεις τι να περιμένεις από έναν συγγραφέα. Και όταν συναντάς το όνομα του Patrick Modiano ξέρεις ότι θα διαβάσεις μια ιστορία για τη μνήμη και για τη λήθη. Για τον τρόπο που γράφονται μέσα μας οι αναμνήσεις και για τον τρόπο που, καμιά φορά, χάνονται λίγο λίγο όσο και αν προσπαθήσεις να αντισταθείς σε αυτό.

Διαβάστε περισσότερα “Η χορεύτρια, Patrick Modiano”

Κάθε νέο βιβλίο του Εντουάρ Λουί μου μοιάζει με ένα κομμάτι ενός παζλ. Εκείνου της ζωής του. Μιας ζωής γεμάτη εντάσεις, πολυπλοκότητα και θάρρος. Ενός αγώνα διαρκείας. Έτσι και στο τελευταίο του βιβλίο· γράφει για τη μητέρα του και το χρονικό του δικού της αγώνα προς την ελευθερία.

Διαβάστε περισσότερα “Η Μονίκ δραπετεύει, Édouard Louis”

Ακούμε πολύ συχνά για δολοφονίες γυναικών. Σχεδόν καθημερινά. Συνήθως, είναι μια αναφορά στο δελτίο ειδήσεων ή ένα ρεπορτάζ, το οποίο αντικαθίσταται λίγο αργότερα από ένα άλλο, πιο βαρύγδουπο, σίγουρα πιο φρέσκο οπότε και πιο ενδιαφέρον, ενδεχομένως, νέο. Το 2016, ο πολωνοεβραϊκής καταγωγής καθηγητής Ιστορίας και συγγραφέας Ivan Jablonka αποφάσισε να εκδώσει ένα βιβλίο για μια δολοφονημένη νεαρή γυναίκα, την Γαλλίδα Λετισιά, να ξετυλίξει το νήμα της ζωής της καθώς και της δολοφονίας της και να αφιερώσει 400 σελίδες σε εκείνη και σε ένα γεγονός που συγκλόνισε τη Γαλλία. 

Διαβάστε περισσότερα “Λετισιά ή το τέλος των ανδρών, Ivan Jablonka”

Διαβάστε περισσότερα “Του Απρίλη τα βιβλία”

Πριν από δύο χρόνια είχα διαβάσει το βιβλίο του Τη νύχτα, όλα τα αίματα είναι μαύρα. Τότε είχα σημειώσει ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν το ξεχνάς εύκολα. Και είναι αλήθεια. Γιατί ακόμα θυμάμαι πως με είχε κάνει να νιώσω διαβάζοντάς το από την πρώτη του έως την τελευταία του σελίδα, ακόμα το θεωρώ ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία και κάπως έτσι είχα σπεύσει να αγοράσω το δεύτερο βιβλίο του David Diop, που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι από τις εκδόσεις Πόλις. Με αυτό το βιβλίο τα πράγματα κύλησαν διαφορετικά. Η πύλη του ταξιδιού χωρίς επιστροφή δεν με μάγεψε στην αρχή καθόλου…

Διαβάστε περισσότερα “Η πύλη του ταξιδιού χωρίς επιστροφή, David Diop”

Είσαι κρυμμένος πίσω από την πόρτα. Ακούς την αδερφή σου να αφηγείται μια ιστορία που σε σημάδεψε. Είναι μια ιστορία βίας. Είναι η δική σου ιστορία βίας. Από τα δικά της χείλη, όμως, είναι μια διαφορετική ιστορία. Και μαζί με αυτήν, είναι η άποψή της για εσένα. Για το τι θα έπρεπε να είσαι, για τα λάθη που κάνεις, για τις ανεπάρκειές σου… Καμιά φορά φοβάσαι να αναλογιστείς τι σκέφτονται οι άλλοι -όχι απλά οι άλλοι, οι δικοί σου άνθρωποι- για εσένα. Καμιά φορά φοβάσαι την ματιά των τρίτων επάνω σου. Πώς να είναι όταν τελικά οι φόβοι σου παίρνουν σάρκα και οστά;

Διαβάστε περισσότερα “Ιστορία της βίας, Édouard Louis”

Για τον Εντουάρ Λουί διάβαζα και άκουγα πολύ καιρό να μιλούν. Αναγνώστες εκστασιασμένοι αλλά και όχι. Κριτικές θερμές αλλά και όχι. Και εγώ απλά τον προσπερνούσα. Ώσπου έφτασε η στιγμή να τον γνωρίσω. Και να αποκτήσω μετά από καιρό – ο Raymond Carver νομίζω ήταν ο τελευταίος – έναν ακόμα αναγνωστικό εθισμό. Βρέθηκα να διαβάζω το βιβλίο του μέσα σε τρεις ημέρες. Θα μπορούσα και σε τρεις ώρες. Θα ήθελα να κρατήσει χρόνια η ανάγνωση. Πονούσε και απελευθέρωνε την ίδια στιγμή.

Διαβάστε περισσότερα “Αλλαγή: Μέθοδος, Édouard Louis”

Ένα δωμάτιο ίσως γκρίζο. Στο κέντρο του ίσως να βρίσκεται ένα σκούρο καφέ ξύλινο γραφείο. Σε αυτό κάθονται δυο άντρες, ο ένας απέναντι στον άλλον, που μοιάζουν κατά κάποιον τρόπο. Παράλληλα διαφέρουν πολύ, καθώς ο ένας απολογείται, ο άλλος ακούει.

Διαβάστε περισσότερα “Άρθρο 353 του Ποινικού Κώδικα, Tanguy Viel”