Ετικέτα: Εκδόσεις Πόλις

Είναι ανακουφιστικό να ξέρεις τι να περιμένεις από έναν συγγραφέα. Και όταν συναντάς το όνομα του Patrick Modiano ξέρεις ότι θα διαβάσεις μια ιστορία για τη μνήμη και για τη λήθη. Για τον τρόπο που γράφονται μέσα μας οι αναμνήσεις και για τον τρόπο που, καμιά φορά, χάνονται λίγο λίγο όσο και αν προσπαθήσεις να αντισταθείς σε αυτό.

Διαβάστε περισσότερα “Η χορεύτρια, Patrick Modiano”

Ακούμε πολύ συχνά για δολοφονίες γυναικών. Σχεδόν καθημερινά. Συνήθως, είναι μια αναφορά στο δελτίο ειδήσεων ή ένα ρεπορτάζ, το οποίο αντικαθίσταται λίγο αργότερα από ένα άλλο, πιο βαρύγδουπο, σίγουρα πιο φρέσκο οπότε και πιο ενδιαφέρον, ενδεχομένως, νέο. Το 2016, ο πολωνοεβραϊκής καταγωγής καθηγητής Ιστορίας και συγγραφέας Ivan Jablonka αποφάσισε να εκδώσει ένα βιβλίο για μια δολοφονημένη νεαρή γυναίκα, την Γαλλίδα Λετισιά, να ξετυλίξει το νήμα της ζωής της καθώς και της δολοφονίας της και να αφιερώσει 400 σελίδες σε εκείνη και σε ένα γεγονός που συγκλόνισε τη Γαλλία. 

Διαβάστε περισσότερα “Λετισιά ή το τέλος των ανδρών, Ivan Jablonka”

Πριν από δύο χρόνια είχα διαβάσει το βιβλίο του Τη νύχτα, όλα τα αίματα είναι μαύρα. Τότε είχα σημειώσει ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν το ξεχνάς εύκολα. Και είναι αλήθεια. Γιατί ακόμα θυμάμαι πως με είχε κάνει να νιώσω διαβάζοντάς το από την πρώτη του έως την τελευταία του σελίδα, ακόμα το θεωρώ ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία και κάπως έτσι είχα σπεύσει να αγοράσω το δεύτερο βιβλίο του David Diop, που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι από τις εκδόσεις Πόλις. Με αυτό το βιβλίο τα πράγματα κύλησαν διαφορετικά. Η πύλη του ταξιδιού χωρίς επιστροφή δεν με μάγεψε στην αρχή καθόλου…

Διαβάστε περισσότερα “Η πύλη του ταξιδιού χωρίς επιστροφή, David Diop”

ποιος επιμένει να κατοικεί μέσα μας στο κέντρο αυτού που δεν ξέρουμε τι είναι και από το οποίο εξαρτάται η ζωή μας, τι έλλειψη απαντήσεων στις ερωτήσεις που κάνουμε χωρίς να λέμε τίποτα

Διαβάστε περισσότερα “Πάνω στα ποτάμια που κυλούν, António Lobo Antunes”

Ένα δωμάτιο ίσως γκρίζο. Στο κέντρο του ίσως να βρίσκεται ένα σκούρο καφέ ξύλινο γραφείο. Σε αυτό κάθονται δυο άντρες, ο ένας απέναντι στον άλλον, που μοιάζουν κατά κάποιον τρόπο. Παράλληλα διαφέρουν πολύ, καθώς ο ένας απολογείται, ο άλλος ακούει.

Διαβάστε περισσότερα “Άρθρο 353 του Ποινικού Κώδικα, Tanguy Viel”

Ρουμανία. Αρχές του 21^ου αιώνα.

Ένας Ρομά μαχαιρώνεται θανάσιμα. Σχεδόν κανένας δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται. Ύστερα, σκοτώνεται άλλος ένας. Και μετά από λίγες μέρες ακόμη ένας. Οι εν ψυχρώ δολοφονίες πληθαίνουν επικίνδυνα. Ώσπου αυτός ο κατά συρροή δολοφόνος, που σκοτώνει χαρακτηριστικά με το στιλέτο του, δεν αργεί να κινητοποιήσει το ενδιαφέρον του Τύπου. Ο φόβος και η ανασφάλεια δεν αργεί να απλωθεί στην κοινωνία και αρχίζει να επηρεάζει σιγά σιγά όλους.

Διαβάστε περισσότερα “Το Στιλέτο, Bogdan Teodorescu”

O Λάννυ είναι ένα παιδί. Είναι μια ιδέα, ένας φόβος, μια ελπίδα. Είναι ένα φανταστικό ον και παράλληλα ένα πολύ πραγματικό πλάσμα που ζει δίπλα μας, μέσα μας. Είναι ένα σχέδιο, μια ζωγραφιά ή μια καρικατούρα. Και το βιβλίο του Porter είναι ακόμα μια φορά μια ευχάριστη έκπληξη. Είναι ένα δράμα, ένα παραμύθι, μια αλληγορία, ένα έργο τέχνης, μια μουσική πράξη, ένα θεατρικό δρώμενο, ένα παιχνίδι, ένα ποιητικό σύμπαν. Είναι όλα και τίποτα από αυτά.

Διαβάστε περισσότερα “Λάννυ, Max Porter”

Είναι εκείνες οι ημέρες του χρόνου που αγαπάμε να μισούμε -ή το αντίστροφο· εκείνες οι μέρες κατά τις οποίες οι περισσότεροι αναρωτιόμαστε τι πήγε καλά και τι όχι, τι καταφέραμε και τι όχι… Το παρήγορο είναι ότι λίγες μέρες αργότερα επιστρέφουμε στα συνηθισμένα και ξεχνάμε για λίγο αυτή την πλευρά του εαυτού μας. 

Αν είναι να μιλήσουμε για κάτι λοιπόν, και καθώς για όλα τα υπόλοιπα χρειάζεται χρόνος και κόπος, ας μιλήσουμε για τα βιβλία που αγαπήσαμε την χρονιά που πέρασε.

Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία της χρονιάς”