στο φως των βιβλίων
Υπάρχουν ορισμένα βιβλία που σου ταιριάζουν πολύ και συνήθως αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το θέμα ή το ύφος τους. Έχουν κάποια από εκείνα τα χαρακτηριστικά που για κάποιο λόγο δυσκολεύεσαι να περιγράψεις με ακρίβεια. Ένα τέτοιο βιβλίο ήταν για εμένα και το Αντίο, φαντάσματα, της Ιταλίδας Nadia Terranova, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Διαβάστε περισσότερα “Αντίο, φαντάσματα, Nadia Terranova”
Annie Ernaux, Ornela Vorpsi, Ξένια Κουναλάκη
[…] As I was lying there with my eyes closed
just after I’ d imagined what it might be like
if in fact I never got up again, I thought of you.
I opened my eyes then and got right up
and went back to being happy again.
I’m grateful to you, you see. I wanted to tell you.
Διαβάστε περισσότερα “Εκεί που είχαν ζήσει, Raymond Carver”
Λίγο πριν κυκλοφορήσει στα ελληνικά το δεύτερο βιβλίο της ταλαντούχας Jacqueline Woodson, από τις εκδόσεις Πόλις, ανατρέχω στο πρώτο της βιβλίο για ενήλικες. Το Ένα άλλο Μπρούκλιν το κατατάσσω ανάμεσα σε εκείνα τα σπουδαία αλλά ήσυχα βιβλία που αγαπώ πολύ. Εκείνα που έχουν μικρές, αλλά πολύτιμες, σιωπές ανάμεσα σε μεγάλες αλήθειες.
Διαβάστε περισσότερα “Ένα άλλο Μπρούκλιν, Jacqueline Woodson”
Οι δύο όψεις του αμερικανικού ονείρου.
Το 1925 δημοσιεύτηκε το Manhattan Transfer. Συγγραφέας του ο John Dos Passos, εκπρόσωπος της “Χαμένης Γενιάς” των αμερικανών πεζογράφων, ο οποίος γεννήθηκε στο Σικάγο το 1896 και ο πατέρας του ήταν αμερικανο-πορτογαλικής καταγωγής. Θέμα του βιβλίου ο αμερικανικός τρόπος ζωής, πριν από την έκρηξη του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου μέχρι και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του τριάντα.
Διαβάστε περισσότερα “Manhattan Transfer, John Dos Passos”
Πώς να γιατρέψεις τη μνήμη;
Το βιβλίο Σιττ Μαρί-Ροζ δεν το διάλεξα. Κατά κάποιον τρόπο με διάλεξε. Έφτασε ταχυδρομικά στο σπίτι μου ένα γκρίζο πρωινό, μαζί με κάποια ακόμα βιβλία. Εντυπωσιάστηκα από το εξώφυλλο – έργο της Etel Adnan – και το περιεργάστηκα για λίγο. Τοποθέτησα το βιβλίο σε ένα ράφι και υποσχέθηκα ότι θα επιστρέψω.
Μετά από αρκετό καιρό, λοιπόν, επέστρεψα και διάβασα ένα υπέροχο βιβλίο.
Διαβάστε περισσότερα “Σιττ Μαρί Ροζ, Etel Adnan”
“Ακόμα της έλειπε εκείνη η συγκεκριμένη αυθόρμητη αίσθηση ευτυχίας, όμως είχε μια ανάμνηση για το πώς ήταν.”
Για όσους στέκουν δύσπιστοι απέναντι στα διηγήματα – όπως και εγώ λίγο ή πολύ πριν τον Raymond Carver – μια γνωριμία με το έργο της Alice Munro ίσως τους κάνει να αλλάξουν γνώμη. Μεστή, λιτή και απλή, αλλά πάντοτε τολμηρή, καταπιάνεται με τον άνθρωπο και τα πιο βαθιά του ένστικτα και συναισθήματα και σε κερδίζει αναπάντεχα εύκολα.
Διαβάστε περισσότερα “Διαβάζοντας Alice Munro”
“Τα καλύτερα βιβλία είναι εκείνα που μας λένε αυτά που ήδη ξέρουμε.”
George Orwell
Ο Νοέμβρης έφερε τα πρώτα κρύα, ένα δεύτερο lockdown και πολύ ελεύθερο χρόνο για διάβασμα. Δύο βιβλία, ωστόσο, από όλα όσα διάβασα -και ήταν αρκετά- κατέλαβαν ξεχωριστή θέση μέσα μου, για διαφορετικούς λόγους το καθένα.
Διαβάστε περισσότερα “Τα βιβλία του Νοέμβρη και ένα τραγούδι”
“Μπορεί να ξαναγυρίσεις μια μέρα, λέει, μπορεί και όχι. Αυτό θα διαλυθεί σιγά σιγά, ξέρεις. Πολύ σύντομα θ’ αρχίσεις και πάλι να αισθάνεσαι άσχημα. Μπορεί απ’ αυτό να βγει ένα ωραίο διήγημα, λέει.”
Ο Raymond Carver έχει την ικανότητα να φτιάχνει διηγήματα από φαινομενικά μικρά πράγματα. Με μια πρώτη ματιά οι ιστορίες του δεν έχουν τίποτα το βαρύγδουπο, δεν συμβαίνουν σπουδαία πράγματα σε αυτές. Ωστόσο, η καρδιά χτυπά λίγο πιο γρήγορα κάθε φορά που τον διαβάζω. Έχει αυτό τον μαγικό τρόπο να περιγράφει τις σιωπές. Και αυτές οι σιωπές λένε όσα θα έλεγε κάποιος άλλος σε ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα. Κάποια από τα διηγήματά του μου φέρνουν στο νου τον Wim Wenders και την ατμόσφαιρα της ταινίας Paris, Texas (1984) που τόσο αγαπώ.
Διαβάστε περισσότερα “Ελέφαντας, Raymond Carver”
Ένα ταξίδι στον κόσμο του Wilhelm Busch, σήμερα γνωστού ως πρωτοπόρου των κόμικς, με αφορμή την έκδοση της νουβέλας “Η πεταλούδα”.
